Φυσικοθεραπεία: Η εμπειρία με μεγαλύτερους ενήλικες. (Μέρος Πρώτο)
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το δεύτερο μέρος της συνέντευξης.
Μιλήσαμε με την Πασχαλίνα Κωνσταντακοπούλου, βοηθό φυσικοθεραπευτή, για την εμπειρία της στο πεδίο της φυσικοθεραπείας και την επαφή με τους μεγαλύτερους ενήλικες.
Φροντίζειν: Αρχικά θα θέλαμε να ακούσουμε κάποια λόγια για την δουλειά σου. Πώς την βιώνεις;
Πασχαλίνα: Ο φυσιοθεραπευτής είναι ένα επάγγελμα φαινομενικά εύκολο, αλλά ψυχολογικά πολύ δύσκολο. Χρειάζεται πρώτα να αποκτήσει εμπιστοσύνη ο θεραπευόμενος και μετά ξεκινάνε τα βήματα. Στόχος μας είναι η καλύτερη εξέλιξη του ασθενή. Αυτό θέλει και ψυχολογική και σωματική προσπάθεια. Αν δεν υπάρχει η ψυχολογική δεν καταφέρνεις πολλά. Είναι πολύ ωραίο επάγγελμα γιατί δένεσαι με έναν άνθρωπο και όταν τον βλέπεις χαρούμενο νιώθεις και εσύ ευχαρίστηση. Είναι ένα βαρύ επάγγελμα, σωματικά δύσκολο το οποίο όμως δεν φαίνεται όταν το ευχαριστιέσαι.
Φροντίζειν: Τι άλλες δυσκολίες μπορεί να συναντήσεις;
Πασχαλίνα: Έχει πολλή ψυχολογική δυσκολία γιατί με τον κάθε άνθρωπο μιλάς πολύ και μπαίνεις στην ψυχολογία του. Δεν είναι όλα απλά. Υπάρχουν και πολύ βαριά περιστατικά, υπάρχουν και πολύ μικρές ηλικίες.
Φροντίζειν: Άρα δημιουργείς μια σχέση με τον άνθρωπο που καλείσαι να συνεργαστείς.
Πασχαλίνα: Βέβαια, μεγάλη σχέση. Μερικές φορές και ο άλλος σε βλέπει σαν σωτήρα. Όταν περιμένει ότι με αυτά που κάνεις θα ξανασταθεί στα πόδια του, είναι πολύ μεγάλο το βάρος. Βέβαια, έχει και τα ευχάριστα όταν βλέπεις την εξέλιξη του άλλου και ότι μπορείς να τον βοηθήσεις. Έστω να τον βοηθήσεις λίγο ψυχολογικά, να σε βλέπει και να χαίρεται και έτσι, μαζί να κάνετε μια πρόοδο περνώντας καλά, γιατί είναι δύσκολες οι θεραπείες.
Φροντίζειν: Πολύ ωραίο επάγγελμα και πολύ δύσκολο μαζί. Γενικά στην μέχρι τώρα εμπειρία σου, τι κέρδη θα έλεγες ότι σου έχει προσφέρει;
Πασχαλίνα: Μέχρι τώρα μεγάλη ευχαρίστηση. Δεν ξέρω αν πέτυχα συγκεκριμένα καλούς ασθενείς, αλλά επειδή είδα την εξέλιξη και την χαρά και έχω κάνει και κάποιες πολύ δυνατές φιλικές σχέσεις και με θεραπευόμενους και με συναδέλφους, μου έχει δώσει πολύ μεγάλη χαρά.
ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Φροντίζειν: Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του να δουλεύεις με μεγαλύτερους ενήλικες;
Πασχαλίνα.: Έχει περισσότερες ιδιαιτερότητες σχετικά με άλλες ηλικίες επειδή δεν είναι όλοι συνεργάσιμοι. Οι περισσότεροι δεν μπορούνε να μιλήσουνε και χρειάζεται να μπεις στην δική τους ψυχολογία, να προσπαθείς να καταλάβεις τι θέλουν να σου πούνε γιατί δεν μπορούν να το εκφράσουν. Πρέπει να τους μάθεις με τις ιδιαιτερότητές τους. Μπορεί να μου έλεγε «πεινάω» και να εννοούσε «πονάω». Μπορεί να μου έλεγε «θέλω το σπίτι μου» και να εννοούσε «κουράστηκα». Πρέπει να μάθεις να αποκωδικοποιείς κάπως αν μπορούμε να το πούμε έτσι.
Φροντίζειν: Καταλαβαίνω ότι τώρα αναφέρεσαι στους ασθενείς με άνοια.
Πασχαλίνα: Κυρίως σε αυτές τις ηλικίες οι περισσότεροι έχουν άνοια. Στην περίπτωση που δεν έχουν, κυρίως πρέπει να τους φτιάξεις την διάθεση γιατί δεν περνάνε καλά. Πρέπει να δημιουργήσεις δυνατή σχέση, να τους φτιάχνεις την ημέρα. Δεν μπορείς απλά να εμφανίζεσαι και να λες «τώρα θα κάνουμε θεραπεία».
Φροντίζειν: Καταλαβαίνω ότι απαιτούνται πολλές δεξιότητες, το πώς θα χτίσεις αυτό το θεραπευτικό πλαίσιο. Τι δεξιότητες θα έλεγες ότι χρειάζεται ένας φυσικοθεραπευτής που καλείται να δουλέψει με αυτήν την ηλικιακή ομάδα;
Πασχαλίνα: Σίγουρα πρέπει να είναι χαμογελαστός. Το πρώτο και το κύριο είναι το χαμόγελο. Να κάθεται να ακούει, πρέπει να είναι πολύ επικοινωνιακός. Πρώτα να ακούει και μετά να πράττει. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες. Να δέχεται, γιατί πολλές φορές μπορεί να είναι εκνευρισμένοι, να μην σε θέλουν. Πολλοί είναι αρνητικοί. Πρέπει να μάθεις να το δέχεσαι και αυτό και να προσπαθείς να διορθώσεις πρώτα εσένα. Πρέπει να έχεις αρκετή ενσυναίσθηση. Πρώτα να νιώσεις τι θέλει ο άλλος και μετά να πράξεις. Δεν είναι απλές οι θεραπείες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύ περισσότερα πράγματα στο μυαλό τους.
Φροντίζειν: Ποια θα έλεγες ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση με αυτήν την ηλικία;
Πασχαλίνα: Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να κάνουν την θεραπεία. Δεν δέχονται, δεν έχουν γνώσεις πάνω σε αυτό το θέμα, δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει φυσιοθεραπεία. Νομίζουν ότι πάνε να κάνουν γυμναστική και ότι εγώ θέλω να τους κουράσω. Πρέπει να καταλάβουν τι πάμε να κάνουμε.
Φροντίζειν: Να φανταστώ ότι όταν έρχεσαι σε επαφή με κάποιον για πρώτη φορά μπαίνεις στην διαδικασία να εξηγήσεις;
Πασχαλίνα: Πάντα. Δεν γίνεται να μην εξηγήσεις. Γιατί αν ο άλλος ο άνθρωπος είναι σαράντα μέρες ξαπλωμένος και ξαφνικά εγώ πάω και του πω «έλα να σηκωθούμε, να κάνουμε ασκήσεις», δεν υπάρχει περίπτωση.
Φροντίζειν: Πάνω σε αυτό, μπορεί η φυσικοθεραπεία να συμβάλλει προληπτικά σε ένα καλύτερο γήρας ή συνήθως η έπεται κάποιου προβλήματος;
Πασχαλίνα: Εφόσον ο άνθρωπος δεν έχει κάποιο πρόβλημα προληπτικά λειτουργεί η ελαφριά, η αερόβια γυμναστική. Αλλά με το που θα αρχίσουν οι πρώτοι πόνοι πρέπει να επισκεφτεί έναν φυσικοθεραπευτή για να μην εξελιχθούν. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που αν τις προλάβεις, μπορείς να γλιτώσεις πολλά.
Φροντίζειν: Καταλαβαίνω ότι είναι πρόκληση να έρθουν και σε εσάς.
Πασχαλίνα: Ναι. Μερικοί δεν το γνωρίζουν και σαν επάγγελμα ή νομίζουν ότι θα έρθουν να κάνουν μασάζ. Πολλοί μου λένε «ήρθα να μου κάνεις μασάζ».
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ
Φροντίζειν: Θα μπορούσες να μας πει πώς συμβάλλει γενικότερα το επάγγελμά σου στην φροντίδα και στην ποιότητα ζωής των μεγαλύτερων;
Πασχαλίνα: Αν ξεκινήσουμε έγκαιρα μπορούμε να πετύχουμε σωστή στάση σώματος, σταθεροποίηση ή βελτίωση κάποιων συμπτωμάτων, όπως από κάποιο αυτοάνοσο, μεγαλύτερη αντοχή, καλύτερη κινητικότητα στον χώρο και σίγουρα αναλγησία.
Φροντίζειν: Πολύ ευεργετικό το να έρθουν σε εσάς μόλις εντοπίσουν κάποιο σημάδι.
Πασχαλίνα: Ναι. Το θέμα είναι ότι συχνά προτιμάται η φαρμακευτική αγωγή. Γι’ αυτό δεν έχει ανοιχτεί και πολύ ο κλάδος. Συχνά για ένα αυχενικό προτιμάται ένα παυσίπονο παρά η ενδυνάμωση του αυχένα. Έχει εξελιχθεί πάρα πολύ η φυσιοθεραπεία και ίσως και πολλοί άλλοι επαγγελματίες έχουν μείνει σε παλιά δεδομένα και δεν έχουνε ενημερωθεί για τις εξελίξεις.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΗΡΑΤΟΣ
Φροντίζειν: Τι σημαίνει για εσένα γήρας;
Πασχαλίνα: Τώρα από την εμπειρία μου καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να γερνάς. Θέλει πολλή προσοχή, θέλει πολλή φροντίδα, θέλει να υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου.
Φροντίζειν: Στήριξη. Μέσω της επαφής σου με αυτούς τους ανθρώπους, έχεις αλλάξει την οπτική σου για κάποια πράγματα αναφορικά με το γήρας; Κάτι που πίστευες και δεν πιστεύεις πια ή κάτι που δεν περίμενες;
Πασχαλίνα: Σίγουρα δεν πίστευα ότι μπορεί να γίνει τόσο δύσκολο το να μετακινηθείς και να αυτο-εξυπηρετηθείς. Δεν το καταλάβαινα γιατί δεν το έβλεπα. Μπαίνοντας σε αυτό είδα πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι. Επίσης όμως είδα και πόσο χρειάζονται και ψυχολογική και σωματική βοήθεια. Δεν είναι ότι φταίνε αυτοί. Αυτοί δυσκολεύονται ακόμα παραπάνω. Δεν μπορούμε να μπούμε στην θέση τους. Το να μην μπορείς να πιάσεις ένα ποτήρι να πιείς νερό, δεν μπορούσα να το φανταστώ. Όταν το είδα να γίνεται κατάλαβα και από πού προέρχονταν τα νεύρα, από που προέρχονταν άσχημες συμπεριφορές. Με το που αρχίζουν λίγο να νιώθουν ότι έχουν κάποια στήριξη, αλλάζει όλος τους χαρακτήρας. Κάποια πράγματα και εμείς δεν τα έχουμε παρατηρήσει.
Φροντίζειν: Σαν επαγγελματίες εννοείς. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;
Πασχαλίνα: Γιατί συχνά υπάρχει αυστηρό χρονικό περιθώριο κι ο καθένας κοιτάει να κάνει την δουλειά του στον χρόνο που του δίνεται. Το μέγιστο είναι μία ώρα. Όταν όμως ο άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί ένα τέταρτο μόνο για να έρθει και να κάτσει, είναι προτιμότερο να τον βοηθήσω να το κάνει σωστά, παρά να κάνω μια γρήγορη και απότομη κίνηση, που μπορεί και να τον τρομάξει, προκειμένου να κερδίσω χρόνο. Συχνά, σε πολλά πλαίσια, δεν υπάρχει ο χρόνος που χρειάζεται.
Φροντίζειν: Πολύ σημαντικό και δύσκολο αυτό που αναφέρεις. Καταλαβαίνω ότι και ο χρόνος είναι μια μεγάλη πρόκληση για εσένα ανάλογα με το πλαίσιο που δουλεύεις.
Πασχαλίνα: Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Ακόμα και ένα τέταρτο παραπάνω είναι βοήθεια για τον άνθρωπο τόσο για την εξέλιξή του όσο και για να δει ότι δεν είναι κάτι πολύ σύντομο ή πολύ επίπονο του τύπου «τέλειωσα, φεύγω και θα ξανάρθω να σου κάνω τα ίδια πράγματα και θα σε ξαναπονέσω». Πολλές ασκήσεις πονάνε. Χρειάζεται να φτάσεις στα όρια του πόνου. Όταν δεν υπάρχει το περιθώριο του ενός τετάρτου όπου μπορώ να τα κάνω όλα λίγο πιο ήπια, για μένα είναι μείον.
ΔΟΥΛΕΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΑΝΟΙΑ & ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΥΟ
Φροντίζειν: Πώς θα περιέγραφες την εμπειρία σου με τους ανθρώπους που πάσχουν από άνοια;
Πασχαλίνα.: Πρώτον, είναι μεγάλο το εύρος της άνοιας. Δεύτερον, επειδή έχω πετύχει και την «καλή» άνοια και την «επιθετική», για μένα δεν είχε διαφορά. Προσωπικά μιλώντας, το σημαντικό είναι να μπορέσεις να καταλάβεις τι θέλει ο άνθρωπος και πώς να τον προσεγγίσεις, γιατί κυρίως οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται. Βλέπουν ένα χέρι να σηκώνεται προς το μέρος τους και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, αμύνονται. Δεν είναι ότι είναι επιθετικοί. Οπότε, όταν καταλάβεις τι κινήσεις πρέπει να κάνεις και πώς να κοιτάξεις ακόμα τον άλλον, πιστεύω ότι έχουν και μεγαλύτερη εξέλιξη. Με την επανάληψη με βλέπουν, με αναγνωρίζουν και καταλαβαίνουν τι πάμε να κάνουμε και μπορεί να ξεκινάνε και από μόνοι τους κάποια άσκηση. Πολύ σημαντική η επανάληψη.
Φροντίζειν: Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντάς με αυτούς τους ανθρώπους;
Πασχαλίνα: Το να καταλάβεις τι θέλουνε. Μερικοί μιλάνε, μερικοί δεν μιλάνε. Και όταν μιλάνε, άλλα μπορεί να λένε και άλλα να εννοούν. Πρέπει να μάθεις να καταλαβαίνεις τι σου λένε. Όπως με ένα μωρό.
Φροντίζειν: Και πως το καταλαβαίνεις; Πως μαθαίνεται αυτό;
Πασχαλίνα: Ασχολείσαι μαζί τους. Παρατηρείςτην ώρα των ασκήσεων τις αντιδράσεις τους και τις δικές σου αντιδράσεις και κινήσεις.
Φροντίζειν: Ακούς και παρακολουθείς και τον εαυτό σου δηλαδή.
Πασχαλίνα: Βέβαια. Όταν πάω εγώ το χέρι μου προς τα εκεί, αλλά δεν βλέπω την έκφρασή του, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου το σκούντησε.
Φροντίζειν: Συνεπώς, πρέπει και οι δικές σου οι κεραίες να είναι συνεχώς ενεργοποιημένες για να πιάνεις όλα τα μηνύματα που σου στέλνουνε. Πώς κινητοποιείς αυτούς τους ανθρώπους;
Πασχαλίνα: Μιλάς πολύ και τους κάνεις να μιλήσουν. Τους λες καλημέρα. Το καλημέρα δεν το λένε πάντα εύκολα. Άμα πεις καλημέρα και σου απαντήσουν, έχεις κάνει ήδη μια πρώτη σύνδεση. Τα χαμόγελα, πολύ σημαντικό. Αν χαμογελάνε, σημαίνει ότι σε δέχονται. Τους προσεγγίζεις όπως προσεγγίζεις κάθε άνθρωπο. Με ευγένεια και με χαμόγελο.
Φροντίζειν: Μένω σε αυτό, συμπεριφέρεσαι όπως θα συμπεριφερόσουνα και με κάθε άνθρωπο. Μιλώντας για τους κύριους/άτυπους φροντιστές των ανθρώπων αυτών, πώς είναι η αλληλεπίδρασή μαζί τους;
Πασχαλίνα: Πρώτα προσπαθώ να τους κατευθύνω. Τους εξηγώ τις ασκήσεις που θα κάνουμε, ακούω την άποψή τους, χρειάζομαι τη βοήθειά τους. Ξέρουν σίγουρα παραπάνω από εμένα, π.χ. μπορεί να μου πουν τώρα νυστάζει ή τώρα πεινάει. Προσπαθώ ταυτόχρονα όμως να τους δείχνω ότι δεν πρέπει να επεμβαίνουν πολύ πάνω στη θεραπεία μου γιατί πολλοί θέλουν να επεμβαίνουν εκείνη την ώρα.
Φροντίζειν: Καταλαβαίνω από αυτά που λες ότι έχει νόημα αυτή η συνεργασία που μπορεί να αναπτύξεις με τους φροντιστές ειδικά των ανθρώπων με άνοια. Ποια πιστεύεις ότι θα ήταν η ιδανική σχέση μαζί τους προκειμένου να πετύχετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον θεραπευόμενο;
Πασχαλίνα.: Για να υπάρξει συνεργασία, πρώτα από όλα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση. Για παράδειγμα, αν δεν κοιμήθηκε καλά το βράδυ, θα πρέπει να το ξέρω.
Άρα μια ενημέρωση για το αν κοιμήθηκε κι αν έφαγε καλά. Γενικά πως ήταν μέσα στην ημέρα, αν ήταν ευδιάθετος, αν νύσταζε, ίσως κάποιο φάρμακο να επηρέασε. Πρέπει να τα γνωρίζω όλα αυτά. Και μετά συνεργασία. Αν χρειαστώ κάτι να είναι εκεί, γιατί και εμείς χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν γίνεται σε κάποια περιστατικά να μην έχεις δεύτερο άνθρωπο. Ταυτόχρονα χρειάζεται να μην παρεμβαίνει την ώρα της θεραπείας, γιατί είναι διασπαστικό για τον ασθενή μου. Να δέχεται και να δέχομαι. Όπως εγώ θα ακούσω την άποψή του, ότι λ.χ. «σήμερα δεν τον βλέπω καλά, καλύτερα να κάνετε λίγο πιο ελαφριά θεραπεία», θέλω να ακούει και εμένα.
Φροντίζειν: Πετυχαίνεις συνήθως αυτήν την συνεργασία;
Πασχαλίνα: Εξαρτάται από τον άνθρωπο και τι εμπιστοσύνη θα αναπτύξουμε. Μπορεί να μην του βγάλω εμπιστοσύνη, μπορεί να μην μου βγάλει εμπιστοσύνη. Μπορεί να μη δείχνει ενδιαφέρον, και να μην μου βγάλει την εμπιστοσύνη. Μπορεί όμως να βλέπω ότι βοηθάει πολύ και μετά την θεραπεία, που μπορεί να χρειαστεί να κάνει πράγματα. Είναι στον άνθρωπο. Πόσο θα δεχθεί να ακούσει και να συνεργαστεί.
Φροντίζειν: Αυτή η σχέση και το πώς αναπτύσσεται έχει να κάνει μόνο με εσένα και τον φροντιστή ή μπορεί να δίνεται και κάποια γραμμή από το πλαίσιο στο οποίο δουλεύεις;
Πασχαλίνα: Όχι, συνήθως δεν υπάρχει κάποια γραμμή, είναι καθαρά στον επαγγελματισμό του καθενός. Μόνο ότι πρέπει να ενημερώνουμε για ό,τι κάνουμε και για το αν παρατηρήσουμε κάτι π.χ. μια θρόμβωση. Και για το πώς να χειρίζονται τον ασθενή. Και ψυχολογικά.
Φροντίζειν: Θεωρείς ότι οι φροντιστές θα έπρεπε να έχουν κάποια εκπαίδευση;
Πασχαλίνα: Υπάρχουν άνθρωποι που παρεξηγούν γιατί δεν γνωρίζουν. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποια εκπαίδευση. Χρειάζεται η συνεργασία. Και ενδεχομένως πολλοί χρειάζονται σεμινάρια.
Φροντίζειν: Από ποιον θα έπρεπε να γίνονται τα σεμινάρια αυτά θεωρείς;
Πασχαλίνα: Από νευρολόγο ή από ψυχολόγο. Να τους ενημερώνουν και να τους κατευθύνουν.
ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΓΝΩΣΤΙΚΑ ΥΓΙΕΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ & ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΥΟ
Φροντίζειν: Ας πάμε στους μεγαλύτερους ενηλίκους, που είναι γνωστικά υγιείς. Τι δυσκολίες μπορείς να συναντήσεις στη συνεργασία μαζί τους;
Πασχαλίνα: Συνήθως με δυσκολεύει όταν είναι αρνητικοί. Δεν δέχονται να εμπλακούν, δεν καταλαβαίνουν την αξία, παραιτούνται, κουράζονται, πονάνε.
Φροντίζειν: Τι περιμένουν από σένα;
Πασχαλίνα: Περιμένουνε να γίνουνε καλά. Θέλουνε έναν άνθρωπο δίπλα τους πιο δυνατό από αυτούς.
Φροντίζειν: Πώς κινητοποιείς αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί να είναι αρνητικοί;
Πασχαλίνα: Προσπαθώ να έρχομαι όσο πιο κοντά τους γίνεται, να τους ακούσω πρώτα για να καταλάβω το πρόβλημά τους, τις σκέψεις τους, έτσι ώστε να βρούμε κίνητρα. Να καταλάβουν και αυτοί τι εξέλιξη θα έχουν. Τους εξηγώ την κατάστασή τους, πού μπορούμε να φτάσουμε, ρεαλιστικά, να το αποδεχτούν, και από εκεί και πέρα με συνεργασία.
Φροντίζειν: Εδώ τι συμβαίνει με τους φροντιστές; Έχεις την ίδια εμπλοκή όπως με τους φροντιστές των ανοϊκών ασθενών;
Πασχαλίνα: Οι συγγενείς είναι γενικά πιο δύσκολοι, γιατί περιμένουν να γίνει ο άνθρωπός τους τελείως καλά. Δεν δέχονται πολλές φορές ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα γίνει καλά ή δεν μπορεί να γίνει τόσο καλά, γιατί υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Περιμένουν πιο πολλά από όσα γίνονται. Και πολλές φορές δεν δέχονται.
Φροντίζειν: Θεωρείς ότι και εδώ είναι θέμα ενημέρωσης;
Πασχαλίνα: Είναι θέμα ενημέρωσης καθαρά, γιατί όταν ένας γιατρός σου λέει «εγώ του χειρούργησα καλά το πόδι» και δεν δίνει μια κατεύθυνση ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα περπατήσει όπως πριν, ο άλλος περιμένει ότι σε λίγο καιρό θα είναι όπως πριν.
Πασχαλίνα Κωνσταντακοπούλου, Βοηθός Φυσιοθεραπευτή,
e-mail: linakonst00@gmail.com
Έχουν δημοσιοποιηθεί στοιχεία για τα οποία δόθηκε συγκατάθεση από την συνεντευξιαζόμενη.
